Με λένε Όμηρο και είμαι μόλις 10 χρονών. Θέλω να μεγαλώσω για να μπορώ να πω όλα όσα σκέφτομαι. Είναι τόσο πολλά: από την αγάπη που έχω για τους παππούδες μου μέχρι την έντονη και όλο γλύκα σχέση με τον αδελφό μου αλλά και για τη δασκάλα μου που με έκανε να αγαπήσω το σχολείο λίγο παραπάνω… Έχω πολλές απορίες και ανησυχίες, νιώθω συχνά μπερδεμένος ακόμα και με τους κοντινούς μου ανθρώπους!
Παρόλο που δεν μιλάω σαν μεγάλος, μπορώ να σκέφτομαι σαν μεγάλο παιδί που καταλαβαίνει τους μεγάλους. Μακάρι να μπορούσαν κι εκείνοι να σκέφτονταν σαν μεγάλα παιδιά για να καταλαβαίνουν εμάς τα μικρά…
Αυτά θέλω να τους πω, αλλά δεν τα καταφέρνω πάντα!
